Columns van Smoel.nl

Een abonnement
door Ramon Stoppelenburg

Ik werd gebeld door een privé-nummer. Ik haat het als mensen hun telefoonnummer geheimhouden voor anderen. Ik ken inmiddels drie vrienden met een geheim telefoonnummer en durf al bijna de telefoon op te nemen met een persoonlijke groet aan één van hen. Als ik er naast zit, moet het wel één van die andere twee zijn.

Maar ik zat er helemaal naast. Het was niet de uitgeverij, het was niet de buurjongen die regelmatig belde om te vragen of ik nog buiten kom spelen en het was niet die ene vriendin die het Zwolse heeft verruild voor het Amsterdamse.

Het was De Volkskrant Abonnementenservice. Een dergelijk pokdalig studentje met slaapkameroogjes en met een onhandige headset op zijn hoofd had in een vaag afgelegen call-center naar zijn beeldscherm zitten staren en opeens kwam mijn naam en nummer in beeld.
"Meneer Stoppelenburg. Proefabonnement loopt ten einde. Vast abonnement? Bellen!"

Nám iemand maar eens een abonnement, dacht hij vast. Hij was al zo gewend aan de 'nee-dank-je's van mensen die léven van proefabonnementen. Nadat hij mij eerst vroeg of De Volkskrant mij beviel en of de bezorging naar wens was, waarschuwde hij dat op 2 juni mijn proefabonnement ten einde liep.

Beiden waren we even stil. Vreselijk. Zo'n einde zag ik niet zitten en ik hapte toe.
'Weet je, doe mij maar zo'n abonnementje,' zei ik nonchalant.
'Wat?' klonk het aan de andere kant.
'Ik wil die krant blijven ontvangen.'
'U-u-u w-w-wilt een abonnement?'
Na twee keer moest ik wel duidelijk zijn. Ik kon niet anders dan concluderen dat ze dat niet gewend zijn bij De Volkskrant Abonnementenservice.
'Volgens mij doe ik jou daar een plezier mee,' grapte ik.
'Ja, echt wel,' klonk het en hij was al heftig aan het typen.
'Wat voor abonnement wilt u dan?'
'Doe maar een maandabonnement.'
'Betaalt u met automatische incasso of via een acceptgiro?'
'Doe mij maar een acceptgiro.'
'Dan komt er wel 1,50 euro bij.'
'Wat maak je me nou?!' zei ik. De jongen schrok ervan. 'Nee, doe die d'r maar lekker bij.'
De jongen lachte. En voerde mijn gegevens in.

Vanaf 3 juni ben ik officieel lid van De Volkskrant.

Ergens in een verlaten call-center gaat iemand op zijn stoel staan en hij gooit zijn vuisten in de lucht van blijdschap. 'Ik heb er eentje verkocht!'
Alle driehonderd andere medewerkers vallen stil, staan op en geven de jongen een overweldigend applaus. Zo gaat dat toch, daar?

0 reacties

Iedereen een examen!
door Janske Mollen


Soms nemen overheidsinstanties besluiten waar ik het meer dan eens mee ben. Boedapest bijvoorbeeld. Prachtstad, zonder twijfel, en binnenkort helemaal. De stad wil dat straatmuzikanten voortaan jaarlijks een examen afleggen, waarna een jury zal bepalen of ze voortaan mogen blijven spelen. Het doel is vooral om toeristen te beschermen tegen toondoofheid van onkundige zwervers.

Briljant! Vooral dat ‘toondoofheid’. Met een beetje geluk huren die Hongaren onze Idols-jury in. Dan kan Jerney Kaagman haar stoïcijnse blikken op de straatmuzikanten werpen, kan Henk-Jan Smits van leer trekken over de belabberde performance en schiet Erik van Thijn weer eens onbedaarlijk in de lach na een valse noot of tien. Zijn we meteen van Idols 3 verlost.

Nu heb ik wel wat ideeën voor de Zwolse beleidsmakers. Wat te denken van een examen voor ambtenaren die het stadscentrum moeten verfraaien? Of een hoe-vaak-ga-ik-op-straat-mijn-goede-doel-promoten-toets voor de Diezerstraat-colporteurs en -enquêteurs? Misschien moeten we meteen wat van de binnenstadbewoners die zich in een clubje hebben verenigd om de Zwolse binnenstad maar vooral stil te houden aan een examen Gezond Verstand onderwerpen. En dan kunnen we de organisatoren van het Straatfestival meteen toetsen op hoe-doe-ik-water-bij-de-wijn. Misschien dat het Straatfestival dan gewoon wel een geluidsniveau van boven de 90 decibel mag bereiken en dus doorgaat.

Als het aan mij ligt komen er meer van dit soort toelaatbaarheidsexamens in den lande. Lijkt me duidelijk iets om door te voeren tot in Den Haag. Daar valt tenslotte meer dan genoeg te examineren.

0 reacties

Ed de Vries en Fay Kleine polemieken met
elkaar op Smoel.nl. In het onderstaande
schrijven reageert Fay voor het laatst
op het schrijven van Ed.

21 Grams

Lieve Ed,

Ruim vier dagen te laat, ik weet het, mea culpa, mea culpa. Talloze slapeloze nachten, paniekgevoelens en maagzweren verder, heb ik besloten dat ik er niet meer tegen kan Ed. Jouw pen, jouw gedachten, jouw messcherpe analyses van onze society... het is me teveel.

Deze vier dagen heb ik nagedacht over onze samenwerking op smoel.nl. Ik heb professionele zelfmoord overwogen, ik heb plannen getrokken om mijn eigen dood in scène te zetten. Ik heb zelfs gedacht dat ik een grootste en meeslepende ruzie met jou op touw zou moeten zetten. Om uiteindelijk met grandioos en fabuleus gevoel voor drama, huffend en puffend van verontwaardiging mijn aftocht te blazen. Maar nee,..

De kop doet vermoeden dat ik ook geestverruimende middelen heb gebruikt om tot een oplossing te komen maar niets is minder waar. Als een mens sterft, wordt zijn lichaam precies 21 gram lichter. Bij iedereen. Daarom wordt er gedacht dat de ziel van de mens 21 gram weegt.

Jij en ik zijn nu 21 (of liever 42) gram lichter want het duo Ed & Fay bestaat vanaf nu niet meer. Ondanks dat ik vermoed dat sommigen dit zullen toejuichen, voel ik toch een steekje. Ook al was er weinig meer aan tussen ons, wie weet. Wat het nog had kunnen worden? Maar het is als bij een terminale zieke, die kun je maar beter een harde schop geven, dan langzaam te laten leiden. Tsjakka, kop eraf, niet zeiken, het leven gaat door.

En voor eenieder die denkt te weten dat ik een wannebe Theo van Gogh aanbidder ben, die alleen maar schreeuwt omdat dit zo stoer is... Helaas, ik ben echt zo. Ongenuanceerd en uitgesproken, soms misschien naïef maar toch ook ontwapenend...

Met mijn vele facetten en geweldig leuke persoonlijkheid (gdvrdmme, vergeet ik nog mijn weergaloos idioot aantrekkelijke harses...) ga ik dan maar even een sabbatical houden. Lekker in het bos naar spechten luisteren. Ed, jij lekkere palingvisser, keep zeker dasoulalaif en misschien kun je eens een briefje naar iemand anders pennen, de vermeende uitbater van de beffetaria bijvoorbeeld.

Lieve Ed, ik ga genieten.
In omnibus requiem quaesivi, et nusquam inveni nisi in angulo cum libro. *

Je Fay, voor den laatsten maal.

*(in alles heb ik rust gezocht en ik heb die nergens gevonden dan alleen in een hoek met een boek.)

0 reacties

Lekker dik wijf
door Janske Mollen


"Als je je bek niet houdt, ga ik dadelijk bovenop je zitten en dan kom je nooit meer overeind!" Ik hoor het mezelf dreigend zeggen tegen de zoveelste mongool met opmerkingen naar mijn hoofd. Ja, dikke mensen worden vaker gepest. Daar had ik dat Canadese onderzoek niet voor nodig gehad.

Al eet je als dikkerd de hele dag niets, behalve dat patatje dat je met vrienden als diner verorbert, dan nog zullen mensen tegen je zeggen: "Zo zul je je dikke kop wel houden." Waar halen ze verdomme het gore lef vandaan om te oordelen over andere mensen? Hou je bek.

Ik worstel al jaren met dik zijn, zelfs toen ik eigenlijk nog niet dik was. Achteraf gezien dan. Want zelfs toen was ik te dik, volgens anderen. Als ik nu foto's van toen bekijk, vraag ik me af hoe ze er in godsnaam bijkomen. En waarom ze het me in vredesnaam hebben gezegd. En waarom ik het me heb aangetrokken.

God, ik was lang en grofgebouwd. Maar slank! Eigenlijk was ik gewoon een lekker wijf. Maar mensen maakten me wijs dat ik dik was ("Dikke foep!") en ik liet het toe. Ik liet toe dat ze me kleineerden, ik liet toe dat ze me uitscholden en ik liet toe dat ik al dat troosteten in mijn mond stak.

Nu zit ik met de brokken. Nou ja, één grote brok: ikzelf. En ja, daar schijt ik peuken van. Maar niemand anders dan ik mag daar wat van zeggen. Want niemand anders dan ik mag mezelf pijn doen. Dus als je me ziet lopen met wat te eten in mijn hand of met een ijsje komende zomer of gewoon met een biertje op het terras of in de kroeg: hou dan gewoon je bek. En als je dan toch vindt dat ik het mezelf aandoe: laat me dan. Want dik zijn is al moeilijk genoeg zonder al dat commentaar! Dan voel ik me ondertussen gewoon een lekker, dik wijf!

0 reacties

Ed de Vries en Fay Kleine polemieken met
elkaar op Smoel.nl. In het onderstaande
schrijven reageert Ed op het laatste
schrijven van Fay.

Drie deuren verder

Fay,
"Ik ben hier zonder jou, schatje. Maar je bent nog steeds bij me in mijn dromen. En vanavond ben ik alleen met jou. (...) Ik hoorde dat dit leven overschat wordt. Maar ik hoop dat het beter wordt als we gaan."

Dit soort teksten bedoelde ik de vorige keer toen ik het had over het slechtste nederpop nummer. Van die teksten met semi-waar-en wijsheden waar ik zelf ook in grossier (Maar ik krijg er niet, of in ieder geval minder voor betaald).

De winnaars van de Volkskrant-wedstrijd is inmiddels bekend. Remco Veldhuis en Richard Kemper hebben met 'Ik wou dat ik jou was' de grootste eczeem-opwekker aller tijden geschreven. Overigens eindigde hetzelfde liedje in een verkiezing van Sky Radio bij de eerste vijf als het ging om het beste Nederlandse lied. En dat is ook wel weer stof tot nadenken.

Waren Remco en Richard in Amerika geboren, waren groupies hun deel geweest. Nederlands is gewoon een stomme taal, Fay, het klinkt nooit (behalve bij De Dijk) ergens naar, terwijl je in het Engels de grootst mogelijke kul kunt verkopen. De eerste zinnen van dit stukje zijn niet van een amateurdichter uit Olst, maar van 3 Doors Down, die er mee in de top tien staan.

"Je hield mijn hand vast en bracht me naar huis. Toen je me zoende, was het zoiets als dit waarvan ik oh oh.. deed. Je veegde m'n tranen af, verloor al mijn angsten. Waarom moest je gaan?"

Dat is toch ook slappe prei? Maar Avril Lavigne doet het in het Engels en haalt er -ook hier- een vette hit mee.
Daarom een eerbetoon aan een groot Nederlands zanger, die jaren door zal moeten blijven ploeteren. Tenzij hij overgaat op het Engels. Want zeg nou zelf, dit is toch pure poëzie:

Let me go. Send me away. I wanna be free, but I can't be without you. Take my hand, please. Why do I wanna go when I still love you? Is happiness an illusion?*

Van Europese normen en waarden heb ik geen kaas gegeten, Faytje. To stand up for someone doesn't missstand someone? Stop senseless violence? Jij weet het vast.

Kiepdesoolalaif, Ed

* Een glas bier voor wie als eerste artiest en titel van het hier vertaalde nummer kan noemen

Ed de Vries en Fay Kleine polemieken met
elkaar op Smoel.nl. In het onderstaande
schrijven reageert Fay op het laatste
schrijven van Ed.

Paternalisme en benepenheid

Jeetje Ed,
Wat kun jij schrijven na een feestje. Terwijl mijn hersentjes de ingenomen drank, de opgedane indrukken en de bezichtigde kloppartijen nog moeten verwerken krijg ik ineens jouw relaas voor mijn kiezen. Phoehee, om met Tommie te spreken.

Ja, na alles wat ik tijdens deze oranje dagen weer heb mogen meemaken, kan ik alleen maar het poepgaatje van Wouter Bos een zoentje geven. Dit land wordt geregeerd door paternalisme en benepenheid. En dus mag jij ook je achterwerkje ontbloten Ed, want natuurlijk moet er een stemexamen komen. Net zoals bij Idols mag ons volkje in Van Der Valk hotel samendrommen, om eens even voor een onbuigzame en bikkelharde jury te vertellen waarom zij juist zouden mogen stemmen.

Het wordt toch allemaal veel makkelijker als veel mensen niet meer mogen stemmen. In dit land waar alles moet kunnen en waar alles moet mogen schreeuwt iedereen maar wat raak. Ik bedoel, wat weten wij gewone burgertjes nu van de politiek af? Geen reet. Wat weten wij van Europese politiek en wetgeving af? Nada. Laat dat in godsnaam aan mensen over die daarvoor gestudeerd hebben. Ik wil me daar niet eens mee bemoeien en ik ken mensen waarvan ik vind dat die zich er ook niet mee zouden moeten bemoeien. Referendum? Gekozen burgermeester? Wat een onzin. Bah. De mening van de mens wordt zwaar overgewaardeerd. Nederland is een land dat grootheidswaan ademt.

Zo ook ons aller aarslikker en jaknikker Matt Herben. Bij BuisinessClass hoorde ik hem beweren dat de zonder de LPF de coalitie tussen VVD en CDA (D'66 is echt niet belangrijk) niet tot stand had kunnen komen. Ook hielp hij ons eraan herinneren dat het huidige uitzettingsbeleid al door Nawijn geschreven was. Bovendien is de LPF volgens Matt de enige partij die op het scherpst van de snede politiek bedrijft. Heeft Matt wel een IQ test ondergaan voordat er op zijn partij gestemd mocht worden?

Ook hielpen Matt en Harry ons eraan herinneren dat Pim op 6 mei aanstaande twee jaar dood is. Harry mag dan bij Classic FM een uurtje lang de muziek van Pim draaien, zoals Pim dat gewild zou hebben.

Dat vind ik tenenkrommend. En voor de volkskrant: als aller-tenenkrommendste plaat nomineer het nieuwe nummer van Idool Boris. Ik heb de plaat nog niet gehoord maar ik zeg je dat die over drie weken in de uitverkoop ligt bij de Lidl, naast paaseitjes die over datum zijn en gedeukte blikken zoute pruimen op sap. En over vier weken krijg je hem gratis bij een Mars. Het is een open deur, maar de diarree loopt me dun door de broek bij het zien van die knuppel. Hoe zet de muziek industrie zichzelf voor gek. Iedere boerenlul kan bekend worden. Zonder kunstje, als maar exposed genoeg bent.

Een ander staaltje hiervan is onze minister-president. Die laat ook zien dat je zelfs zonder talent ver kunt komen. In zijn geval, helemaal tot aan Brussel en het Witte Huis. En daar gaat hij een platformpje creëren voor het normen en waarden debat. Waar zou hij over beginnen Ed? Onze benepen paternalist?

In afwachting, Fay.

0 reacties

This site tracked by OneStat.com. Get your own free site tracker.