Columns van Smoel.nl

Bang voor Herman

Door Janske Mollen

Een vriendinnetje van me is bang voor muizen. Niet zomaar een beetje bang, maar echt als de dood. Niet alleen bij het zien van muizen, maar zelfs het praten over of het denken aan bezorgt haar koude rillingen. In haar geval kun je het beste niets wat met muizen te maken heeft, uitspreken.

Ze woont in een studentenhuis boven een pizzeria, dus je kunt je voorstellen dat er wel eens een verdwaalde pizza-muis in het studentenhuis wordt gesignaleerd. Haar huisgenoten houden wijselijk hun mond, beseffend dat het meer moeite kost om haar tot rust te krijgen dan om het voorval te verzwijgen. Soms helpt het ook wel om haar wijs te maken dat de vermeende muis die ze in haar slaapdronken toestand zag, een uit de wasmachine gevallen sok van een van de medebewoners was. Niet dat ze het echt gelooft, maar de berusting wint het waarschijnlijk van de angst op die momenten.

Maar nu heeft ze een bijbaantje in een horecagelegenheid in de oude binnenstad. Die oude huizen zijn sowieso al moeilijk vrij van muizen te houden, maar met een restaurant in de buurt wil de muizenpopulatie zich nogal eens in de binnenstad manifesteren. Het restaurant waar ze werkt, beschikt zelfs over een huismuis, liefdevol Herman gedoopt door haar collega's.

En hoewel ze het prima naar haar zin heeft in dat restaurant, is het enige minpuntje Herman. Want Herman heeft de neiging om op de meest ongeschikte momenten - een vol restaurant of een half uurtje voor openingstijd of net na sluitingstijd -tevoorschijn te komen. En zij krijgt dan geen werk meer uit handen. Nog net niet gillend staat ze dan vol afgrijzen met een wilde blik in haar ogen naar het punt te kijken waar Herman verscheen.

In de verhalen nadien wordt Herman met steeds grotere afmetingen beschreven. Een monster is er niks bij. Natuurlijk wordt daar flink om gelachen, zelfs door mijn vriendin.

Maar toch. Zij zit maar mooi met haar angst. Daar helpt geen openlijke confrontatie of goedbedoelde sussende opmerking aan. In het geval van mijn vriendin helpt maar een ding: stilzwijgen en doorgaan. Alsof haar angsten niet bestaan. Herman lijkt namelijk niet van plan te vertrekken.

1 reacties

Up with down

Door Wim Schluter

‘Alles is gezond. Gelukkig maar’. De kroonprins liet er bij de presentatie geen misverstand over bestaan; ze heeft tien vingers, tien teentjes en gelukkig maar lijkt alles verder ook oké. Dus gelukkig geen verstandelijke handicap of een andere afwijking.

Hoezo gelukkig? Nou gun ik iedereen een goede gezondheid en een lang en gelukkig leven. Maar stel nou de troonopvolgster - Amalia of die tot dusver naamloze ‘nieuwe’ - had inderdaad het syndroom van Down. Pak je geestelijk schetsboek en teken mee.

De Nederlandse postzegels worden een geliefd verzamelobject voor filatelisten over de hele wereld. In plaats van een streng kijkend staatshoofd, staat er een prachtig mongolide meisje op dat de verzamelaar met een stralende glimlach aankijkt. De euro wordt ook al zo vrolijk - jammer alleen dat die rode appelwangetjes daar niet zo goed op uitkomen. Gelukkig heeft de euro-ontwerper hier niet vergeten Hare Majesteit’s favoriete pluchen konijn er bij te graveren.

Prinsjesdag zal nooit meer hetzelfde zijn. Na een uitbundig gezwaaide rit door Den Haag met de Gouden Koets bedankt de Koningin de aangespannen paarden met een voorzichtig kusje op de neus. De dieren krijgt allemaal een appel, waarna ze de ridderzaal binnen huppelt. Het ‘leden der staten generaal’ is dan al jaren geleden vervangen door het wat minder statige ‘hallo allemaal! Wat heeft u een rare hoed op, zeg!!’.

Koninginnedag wordt vervangen door een driedaags festijn, omdat het Hare Majesteit behaagt om alle spelletjes in het pittoreske Noord-Hollandse of Friese gehucht mee te spelen; koekhappend en sjoelend beweegt de vorstin zich deze drie dagen tussen haar volk en bedankt iedere gulle gever van een kadootje met een flinke, door suikerspin omgeven knuffel.

Kroonprins Willem-Alexander toonde zondagmiddag zijn nieuwste dochter tijdens een speciale live-uitzending vanuit het Haagse Bronovo-ziekenhuis. Na afloop werd vanuit Hilversum Knoop In Je Zakdoek ingestart. Ik hoop zó dat ‘t een teken is.

0 reacties

Het zure van Unicef

Door Wim Schluter

Het RTL-nieuws toonde emotionele beelden; een man en een vrouw die elkaar huilend in de armen vielen. De voice-over vertelde het verhaal; de man was bij de tsunami huis en haard kwijtgeraakt en ging er vanuit dat ook zijn dochter om het leven was gekomen. Dochter dito, maar dan andersom. Nu, bijna een half jaar later, had Unicef zijn dochter getraceerd en konden vader en dochter weer met elkaar worden herenigd. Doodgewaand, levend teruggevonden. Ontroerend? Zeker. Mooi? Nee; wrang.

De hereniging werd namelijk uitgevoerd voor het oog van de draaiende camera’s. Toen één van de cameramensen bij het schieten van de emotionele plaatjes plotseling even opzij zwenkte, zag je een woud aan andere cameramensen en microfoonhengels.

Dat betekent dus dat er afspraken zijn gemaakt. Afspraken met redacties, onder embargo. Persberichten verstuurd, faxen, mailtjes, telefoontjes. ‘We gaan morgenmiddag om half drie een vader confronteren met z’n dochter, waarvan ‘ie al een half jaar denkt dat ze hartstikke dood is. Komen jullie filmen?’. En wat doen dan die redacties? Die filmen het. Natuurlijk; die valt niets te verwijten.

Wie wel wat te verwijten valt, is Unicef. Daar zitten klaarblijkelijk mensen die dit soort afspraken maken. ‘Ik kan zorgen voor wat leuke publiciteit’, moet het hebben geklonken over de vergadertafel. De afdeling publiciteit heeft dan nog zo’n anderhalve week nodig om een en ander voor te bereiden. Vader en dochter leven ondertussen nog in de onwetendheid, en weten alleen dat ze zich dinsdagmiddag ergens moeten melden. Voor iets. Wat precies wilden die westerse mannen en vrouwen van Unicef niet zeggen. Dat was nog een verrassing.

Dan breekt het moment van hereniging aan. Een half uur voor de afgesproken tijd meld de eerste cameraploeg zich. ‘Nee, nu nog niet. We gaan ze zodadelijk herenigen. Nee, ze weten nog van niets! Spannend hè?, kirt de voorlichtster tegen de geluidsman. Dan breekt het moment aan. Toch nog lichtelijk teleurgesteld dat CNN verstek heeft laten gaan - ze hadden dit soort beelden al - geeft iemand het teken dat het kan beginnen. De deur gaat open, de vader verschijnt en kijkt verschrikt ik de lenzen van diverse camera’s. Dan duwt iemand dochterlief om de hoek, waarna de emotionele natuur z’n gang kan gaan. Voorlichters Unicef tevreden, redacties tevreden, vader en dochter kan het allemaal niet meer zoveel schelen.

En ik? Ik zit voor de TV en herinner mij dat ik nog heb gedoneerd voor giro 555.

0 reacties

Dag lieverd,

Door Wim Schluter

Je bent weer terug in Balkbrug heb ik begrepen? Mooi, dan kan ik je weer schrijven. Je deed de laatste paar dagen al zo geheimzinnig over waar je was en bij wie. Ik snap dat dat er nou eenmaal een beetje bij hoort, bij de manier waarop je leeft. Maar ja, ‘t werd zo’n éénrichtingsverkeer hè? En dat schreven ze laatst al in de ViVa; een goede relatie is als een snelweg, beide kanten op.

Ik vond ‘t leuk om je laatst weer ‘us te zien. Vond het een fijn weekend, weer samen leuke dingen doen. Alleen jammer van dat mens bij je. ‘k Werd een beetje zenuwachtig van d’r, ze bleef maar om je heen lopen en bleef maar bellen. En dan mag je van haar geen biertje bij de BBQ? Ze zegt wel dat ze op de achtergrond blijft, maar ik hou d’r altijd een beetje in m’n ooghoek hoor. Vertrouw d’r niks. Weet je nou al weer waar ik zo om moest lachen toen ik jou (eigenlijk; jullie) weer op de trein zette? Nou, dat mens ging zo opvallend onopvallend een plaats achter je zitten! Ik heb gegierd van het lachen toen ik jullie zo achter elkaar zag zitten in die coupé. Volgens mij had zij dat ook wel door hoor, ze dook weg achter haar krant en zette als de wiedeweerga haar MP3-speler op. Ha ha! Heb je trouwens de overstap nog gehaald op Utrecht?

Je moet toch ‘us laten weten waar je de afgelopen dagen hebt gezeten, ben wel benieuwd. ‘t Klonk wel gezellig, beetje klotsend water hoorde ik op de achtergrond. Ik gok zelf op Giethoorn, da’s niet zo ver van dat Balkbrug dacht ik. Beetje punteren, beetje bier drinken zeker? Ik ken je langer dan vandaag! Goh, ik wou dat ik er bij kon zijn. Maar dat doen we de volgende keer wel weer, toch? Weet je al weer wanneer je weer verlof hebt? En kun je dan een gezelliger iemand meenemen dan dat zenuwachtige mens?

Nou, ik spreek je snel. Kus en knuffel van je poepie.

(PS: heb je dat gelezen over die poema op de Veluwe? Dat ze dat zomaar laten loslopen hè? Je zal ‘t maar tegenkomen!)

0 reacties

De griep van koorts

Door Wim Schluter



Rillend van de griep lig ik in bed, ijlend van koorts. Aspirientjes lijken deze dagen standaard deel uit te maken van mijn eigengereide schijf van vijf. Mijn hoofd bonkt, mijn lichaam voelt zoals dat van een tachtigjarige moet voelen. Voor zover ik de supermarkt al haal, gebruik ik het karretje als een soort rollator. Televisiekijken gaat domweg niet, zelfs mijn favoriete nieuwsmedium teletekst dwarrelt voor mijn ogen. Maar weer naar bed.

In bed wacht mij de radio. Half-slapend pik ik de nieuwsbulletins van het ANP mee en flarden van het Radio 1-journaal. Het nieuws mixt zich aaneen tot een caleidoscoop van belachelijkheden.

We maken ons druk om een Belgische minister die Balkenende neerzet tot een non-charistmatische Harry Potter. Dat vinden wij een belediging, afkomstig uit een land waar Marc Dutroux jarenlang doorging met het inmetselen van slachtoffertjes zonder dat het de overheid of politie opviel. Een land dat volgens deskundigen qua mentaliteit eigenlijk in Zuid-Amerika zou moeten liggen. Dat België zet ons te kakken, nu. Soit, ijl ik zwetend onder het dekbed.

Een Antilliaanse minister genaamd Ys ('haha, schaafys zeker!', brom ik zwaar van de wereld) komt naar ons land, om te praten over de toelating van criminele Antilliaantjes naar ons land. Tegelijkertijd bespreekt ‘ie de eisen waaraan Nederlanders moeten voldoen om naar de Antillen te mogen emigreren. Zij willen hier naartoe, wij daar naartoe; gelijk oversteken, komt daar iemand wel eens op? Wonderlijk hoe je boven je normale lichaamstemperatuur oplossingen bedenkt voor problemen.

Koorts woekert voort, als een brand in een Italiaans-Franse tunnel. Ik zie voor mijn verwarde geestesoog Tooske, staande op enkele naast de rails liggende wagons grind op Amsterdam CS. Ze reikt de Johnny Kraaykamp Musical Awards uit. Michael Jackson krijgt een award voor het doen van de casting van de jongetjes in The Sound of Music. Ik hoor hoe een Groningse student op de intensive-care terechtkwam na het drinken van te veel water. Wat een kut-student, zeg. Water. Water. Water...

Dokter! Dokter! Dok...
Die voert actie.

0 reacties

Lekker puh!

Door Janske Mollen

Soms heb je van die dagen dat je wel honderd dingen kunt bedenken die nodig moeten gebeuren. Er staat nog wat afwas bijvoorbeeld. Ik heb ook nog wat was voor in de machine en schone was, die op haakjes moet of opgevouwen kan worden. Ik heb wat administratie liggen, waar ik nodig naar moet kijken en de vloer mag ook wel weer gestofzuigd worden.

En nu ik er zo eens over nadenk, mag mijn boekenkast wel weer op orde gebracht worden en die oude kleding staat al weken klaar in zakken voor een tochtje naar de kringloopwinkel. Om maar te zwijgen over die fotolijstjes die opgehangen moeten worden. Moet ik wel eerst even die foto’s krijgen van een vriend. En als ik dan toch bezig ben kan ik ook wel meteen een doekje over de plintjes en door de koelkast doen.

Misschien moet ik onderhand ook eens een kapstok fiksen voor al die rondslingerende jassen en shawls. En een plan de campagne maken voor dat nog aan te leggen dakterras. Verdorie, ben ik weer vergeten om een haakje en een oogje te kopen voor aan mijn terrasdeur. En die vlekken van de regen in mijn gordijn – deur open laten staan – moeten ook nog verwijderd worden.

Zie je, ik kan het zo opnoemen. Ik kan er zelfs een prioriteitenlijst van maken, als het moet. Maar ik kom er nu alleen maar op, omdat mijn tv weer eens niet spoort. Eén en al ruis. En dat terwijl ik eigenlijk een avond op de bank wilde. Lekker niks, lekker stom staren. Maar als mijn tv weigert, protesteer ik ook. Ik doe vanavond gewoon geen donder! Lekker puh!

0 reacties

Helpdesk

(aangespoeld in de mailbox)

Mijnheer,

Ongeveer een jaar geleden ben ik overgeschakeld van de versie Verloofde7.0 naar de versie Echtgenote1.0. Onlangs ben ik tot de ontdekking gekomen dat dit programma een onverwachte toepassing heeft gelanceerd, namelijk Baby1.0. Deze neemt enorm veel plaats in op mijn harddisk. Bovendien wordt deze toepassing niet vermeld in de gebruiksaanwijzing van Echtgenote1.0.

Bovendien installeert Echtgenote1.0 zich in alle andere programma's en start ze automatisch op bij elke toepassing die ik open. Zo zijn mijn favoriete programma's Bier_met_de_Vrienden10.3, Nachtje_doorzakken2.5 en Zondag_voetbal5.0 onbruikbaar geworden.

Daarbij komt nog dat er van tijd tot tijd een duister programma (virus?) opduikt onder de naam Schoomoeder1.0. Dit zorgt ervoor dat het systeem ofwel tilt slaat of dat Echtgenote1.0 zich onverwacht gaat gedragen. Ik kan deze bug maar niet ontinstalleren en dit is erg irriterend, vooral wanneer ik de toepassing knuffel_op_zondag3.0 wens te openen.

Blijkbaar zijn er nog andere toepassingen die een bug bevatten. Zo activeert het commando C:/Pijpbeurt_op_zaterdagmorgen.exe zich nooit.

Ik denk erover om het vorige programma, Verloofde7.0, opnieuw in gebruik te nemen. Maar het de-installatieproces van Echtgenote1.0 lijkt mij redelijk complex. Bovendien lijkt het mij niet duidelijk welke de gevolgen zullen zijn voor bepaalde toepassingen, zoals Baby1.0, waaraan, zo moet ik toegeven, enorm veel plezier beleef.

Kunt u mij helpen?
Een radeloze gebruiker

Antwoord van de helpdesk:

Beste gebruiker,

Uw klacht is veel voorkomend onder de gebruikers. Dit komt vooral door verkeerde veronderstelling: veel gebruikers veranderen van een versie VerloofdeX.0 naar Echtgenote1.0 en gaan er van uit dat Echtgenote1.0 enkel maar een programma is voor het plezier.

Echtgenote1.0 is echter veel meer dan dat. In weze gaat het hier om een volledig OPERATING SYSTEM, speciaal ontworpen om alle toepassingen van uw systeem optimaal te beheren. Het is bijna onmogelijk om dit systeem de de-installeren en terug te keren naar VerloofdeX.0. Een bug in het systeem zorgt er immers voor dat VerloofdeX.0 zich dan gaat gedragen als Echtgenote1.0.

U wint er dus niks bij.

Zelfde probleem voor wat betreft SchoonmoederX.0. Dit is een programma van de oude generatie aan de hand dewelke Echtgenote1.0 werd ontwikkeld. Dit brengt vaak met zich mee dat het systeem niet meer 100% compatibel is.Met een beetje geluk wordt Schoonmoeder1.0 na een tijdje het slachtoffer van een virus en verdwijnt programma vanzelf na een aantal jaren.

Een aantal gebruikers hebben reeds geprobeerd om hun volledige systeem te herformatteren om vervolgens het programma Verloofde-Plus of Echtgenote2.0 te installeren. Dit brengt echter enorme problemen met zich mee (lees in de handleiding in het hoofdstuk "Hoederecht" de paragraaf "Alimentatiegeld en Bezoekrecht van de kinderen").

Als u toch beslist om de versie Verloofde8.0 te installeren, ga dan nooit over naar Echtgenote2.0. De problemen die dit systeem met zich meebrengt zijn van een nog grotere orde dan die van Echtgenote1.0.Ook al bestaat er een versie Echtgenote3.0 en zelfs Echtgenote4.0, toch raden wij die enkel aan voor specialisten, daar die enorme kosten met zich meebrengen. Deze programma's zijn dus niet geschikt voor de gewone gebruiker.

In het geval al deze systemen falen, bieden wij eveneens een gamma volledig andere programma's aan, zoals Vrijgezel1.0 of Celibaat5.3. Toch raden wij u aan om Echtgenote1.0 te behouden en te proberen om het systeem zo goed mogelijk te gebruiken. Persoonlijk heb ik zelf Echtgenote1.0 geïnstalleerd en ik raad u aan om speciale aandacht te besteden aan hethoofdstuk "Algemene Fouten" (AF).

Allereerst moet u weten dat Echtgenote1.0 een heel gevoelig programma is en enkel werkt in veilig modus en dus beschermd is tegen fouten. Dit wil zeggen dat u om het even welke fout op u moet nemen, ongeacht de oorzaak. Echtgenote1.0 gaat er immers van uit dat alle fouten veroorzaakt worden door foutieve handelingen van de gebruiker. U dus.

Een van de beste oplossingen is het gebruik van het commando C:/EXCUSES_AANBIEDEN.EXE. En dit zodra zich het minste probleem voordoet ofhet systeem blokkeert. Vermijdt het gebruik van toetsen als ESC en SUPPR. Deze maken de problemen enkel maar groter en maken het noodzakelijk om gebruik te maken van het commando C:/EXCUSES_AANBIEDEN.EXE/bloemen/All.

Echtgenote1.0 is een interessant programma maar kan zorgen voor financiële aderlatingen indien foutief gebruikt. Ik raad u aan om extra software te installeren om de rentabiliteit van het programma te verbeteren. De beste extra software zijn Bloemen5.0, Juwelen2.3 of Vakantie_in_ClubMed3.2. U kunt natuurlijk ook gebruik maken van Ja_mijn_liefste8.0 of Je_hebt_gelijk_schatje14.7. Deze programma's hebben hun efficiëntie meer dan bewezen. U kunt ze gratis downloaden op het internet.

Installeer nooit Secretaresse_in_minirok3.3, maitresse1.1 of Cafevrienden4.6. Deze programma's zijn niet compatibel met Echtgenote1.0 en kunnen zorgen voor onherstelbare schade aan het systeem.

Tot slot nog dit. Om het commando C:/Pijpbeurt_op_zaterdagmorgen.exe te activeren is het best om deze te combineren met een van de volgende 2 commando's : C:/Halsketting_met_diamanten.exe of C:/Haar_dronken_voeren.exe

Veel succes
De Helpdesk

1 reacties

Te laat, te veel, te vroeg

Door Wim Schluter


8:33

De groene cijfertjes op haar wekkerradio wezen haar op het keiharde bestaan van de donderdagochtend. Geluidloos versprongen ze al weer naar 8:33. Ze wist dat over iets minder dan een half uur het kreng met een aanzwellende zoem het definitieve begin van deze tweede juni zou aangeven. Nu nog maar even niet aan denken. Ze trok het dekbed over haar oren en draaide zich om; weg van de wekkerradio met zijn count down tot het uur van opstaan.

Het was laat geworden, gisteravond. En gezellig -toch nog. Het was wel spannend geweest, zo even voor negenen. Met dat aftellen en zo. Wouter riep nog olijk gelukkig nieuwjaar toen het precies negen uur was. Maar van die joligheid was maar weinig overgebleven toen Maartje op de knop drukte en de taartdiagram zich rood/groen vulde. Iemand in het LPF-kamp doorbrak de stilte met een oerkreet. Zelf voelde ze de grond onder haar kruk even bewegen. Maar ze herstelde zich vlug, stond op, feliciteerde zelfs Mat nog even en hield op het damestoilet van het NPS-gebouw haar polsen even onder de koude kraan. Bijblijven nu.

8:47 inmiddels. Gek dat je niet meer in slaap kon komen als de tijd zo onverbiddelijk was. Plots realiseerde ze zich dat haar ademhaling niet de enige was in de kamer. Tsjézis; dat kon er ook nog wel bij. Sinds dat kortere kapsel had ze aanmerkelijk meer aandacht van mannen gekregen dan daarvoor. Terwijl ze toch echt had gedacht dat ‘t andersom zou zijn. Niet dus. Het feit dat ze moeder was geworden schrok veel mannen ook al niet meer af. Integendeel, zelfs. Gelukkig had ze ervoor gekozen om gisteravond in haar Haagse appartement te blijven. Dit hoefden ze thuis niet te weten, al had ze het idee dat hij wel eens vermoedde dat….even niet aan denken. 8:53.

Na afloop van de televisieuitzending waren ze tamelijk snel klaar. Nog even wat soundbites in een microfoon spuwen, korte kwootjes voor de Volkskrant-verslaggever. Overwinning voor de democratie, blah blah. Op weg naar de uitgang werd ze amicaal op de rug geslagen door een fractiemedewerker van de LPF die haar in het voorbijgaan de naam van een Haagse kroeg influisterde. Ze knikte en stapte in haar taxi. De kroeg zat bij haar aankomst al vol met de bekende gezichten. Femke, kijk ‘us hier. Zonder bestelling kreeg ze een koud uitgeslagen glas zoete, witte wijn overhandigd. De LPF gaf een rondje. Die hebben de boekhouding zeker weer op orde, dacht ze nog even cynisch. Nou, ééntje dan, glimlachte ze tegen de gulle gever. Zou er iemand sigaretten hebben?

8:58. Aan haar lichaam te voelen was het dus niet bij ééntje gebleven. Naast haar zuchtte iemand wakker. Ze draaide zich om, benieuwd naar haar nieuwe contact van gisteravond -niet dat ze zich er nog iets van herinnerde, maar goed. In het schemerduister ontwaarde ze de contouren van een niet al te jong iemand die met zijn rug naar haar toe lag. Ze hoestte. Hij draaide zich om. In een flits realiseerde ze zich; dit was de SP. Dit was Harry! Goedemorgen schoonheid, grijnsde hij voldaan. Jij kunt écht geen nee zeggen hè?

0 reacties

This site tracked by OneStat.com. Get your own free site tracker.