Columns van Smoel.nl

Het gelijk van de losers
door Wim Schluter

Schoolreünie. Terugkeer naar de HAVO-tijd. Terug naar plekken in de school die soms verbazingwekkend zijn gerenoveerd en vernieuwd, en naar plaatsen die soms luguber genoeg hetzelfde zijn gebleven. Hoezo luguber? Ach, laat ik het zo zeggen; mijn tijd op die school in het verre oosten des lands wil ik niet omschrijven als de leukste tijd van m’n leven. Die kwam daarná pas.

Nee, de HAVO was er één van ogen-in-je-rug hebben. Oppassen of er niet een van je plaaggeesten je inhaalde op de weg naar school, ondertussen je tas van je baggagedrager afschoppend. De tijd van ‘als laatste gekozen worden’ in het gymnastieklokaal, kortom; de tijd van pesten.

En gepest wérd er, juist toen er nog geen studiegroepen-symposia-foldertjes- brochure-deskundigen-golf rondom dit verschijnsel was ontstaan. Maar ook de tijd waarin ik langzamerhand ontdekte dat ook een a-sportief, minder ‘Popie Jopie’ type als ik het kon redden met een bepaalde verbale en schriftelijke assertiviteit. Een eigenschap die ik tijdens mijn studietijd nog verder wist te ontwikkelen. Maar die pesterige schooltijd drong ik tot nu toe graag terug in de donkerste krochten van mijn geheugen.

Tot die schoolreünie. Tot mijn ontmoeting met de plaaggeest-aller-tijden, die ik bij wijze van bescherming maar A. noem. A. bleek na zijn schooltijd al gauw aan het werk te zijn gegaan, om ergens vroeg in zijn jaren 20 te kunnen trouwen met zijn ‘toen al’-vriendinnetje. Waarvan hij overigens al weer twee jaar gescheiden was -‘wel vervelend voor de kinderen’-, wat de aanwezigheid van de Hennes & Mauritz-kloon naast hem verklaarde.

A. bleek een enerverende baan te hebben bij een accountantsbureau in dezelfde stad, had een nieuw mobieltje met polyfone beltonen, een prachtige Opel Corsa van de zaak en samen met Hennes & Mauritz een huis gekocht in die schit-te-ren-de VINEX-locatie aan de rand van de stad. Kortom; A. sloeg zich succesvol door het leven.

Wat ik tegenwoordig deed? Ach, na mijn niet-afgemaakte studie journalistiek in Z. woonde ik nog steeds in de nabijgelegen stad K., alwaar ik in een huurhuisje woonde en her en der wat dingetjes deed in diezelfde journalistiek maar ook wat bijkluste als cabaretier en presentator.

Of ik samenwoonde of getrouwd was? Nou nee, maar ik heb wel een tamme rat. Kinderen? Standaard-grap; niet dat ik weet. Onderwijl mijn levensverhaal afstekend hoeste ik een paar keer, mij onderwijl verontschuldigend; het optreden van gisteravond was weer ‘us uitgelopen op een laat avondje, met veel schreeuwen, drank en sigaren.

Ik zag A. plotseling van bovenaf, en merkte op dat ‘ie eigenlijk maar een klein mannetje was vergeleken met datgene wat ik mij van hem herinnerde. Hennes & Mauritz brak mijn verhaal op een tactisch moment af; ze moesten nog een paar mensen spreken en ze moesten op tijd naar huis omdat A. dit weekend ‘de kleine’ had. Bovendien zou de man van de kunstof-kozijnen vanmiddag langskomen voor een offerte...

Breed grijnzend zat ik deze middag weer terug in de trein, terug naar K. Had ik het gemaakt in het leven? Absoluut niet. Was ik succesvol? In weinig opzicht. Maar had ik in ieder geval één wedstrijd gewonnen? Absoluut. De loser had gewonnen.

0 reacties


Zou het kunnen?
door Wouter Zaalberg



Wat een prachtige, zenuwslopende wedstrijd..nee, shit, niet weer een column over het EK voetbal. Niet weer over Oranje, daar horen we al genoeg over. Maar toch, wat een fantastische redding van Van der Sar. Nee! Niet aan denken. Gewoon even niet aan denken. Denken aan wat anders.

Eens kijken, is er nog leuk nieuws om over schrijven. Het was zondag de Nationale-vergeet-me-niet-dag. Omdat oudere mensen altijd eenzaam zijn moet de rest van Nederland ze gaan bezoeken. Of in ieder geval gaan Hilbrand Nawijn, Max Hermans en Joao Varela bloemen brengen bij bejaarden. Trouwens, die Varela pleitte vorige week nog voor een gekozen bondscoach. Zal ‘ie nu niet meer doen, Advocaat is weer hard op weg naar een heldenstatus. Geen domme wissels tegen Zweden, een grote glimlach en ontspannen houding tijdens het gesprek met Jack van G. en natuurlijk het prachtige resultaat: de halve finale.

Oeps.

Het is vrij moeilijk om iets te schrijven dat niet over gisteravond gaat.

Tweede poging: Bush is in Turkije. Land dat overigens niet meedoet aan het EK. Shit.

Ander schokkend nieuws dan: Britney Spears schijnt zwanger te zijn. En verloofd, met danser Kevin Federline. Dat meldt Das Bild tenminste, het Duitse pulpblad dat óók wist te melden dat Makaay illegaal zou zijn gaan plassen. Daarvoor zou hij een gele kaart moeten krijgen, en aangezien hij al een kaart had, met rood het veld afgestuurd had moeten worden. Volgens mij is Das Bild errug jaloers.

Het wil niet erg lukken met het ontwijken van het EK, trouwens.

Of misschien moet ik schrijven over Sjeng Schalken, Neerlands tennisser die zojuist een Zweed versloeg. Staat het dus 2-0 voor Nederland en… Nee! Nee! Het lukt gewoon niet! Ik geef het op! Je kan er niets tegen beginnen, het grote EK monster is mijn hersenpan binnen gekropen. Het beheerst mijn dag, mijn denken en mijn doen. Zelfs op de tennisbaan denk ik aan de ruit, vleugelspitsen en lange ballen. Als ik naar de wc loop maak ik een schijnbeweging. De kat moet helemaal uitkijken, zo een beest lijkt verdacht veel op een voetbal. Voor mij in ieder geval.

Nu moet ik snel weg; mijn huis verven en de vlaggetjes ophangen.

0 reacties


Nabespreking
door Vincent Wever, vanuit Brussel



Ik zal eerlijk zijn. Dit EK is het eerste voetbaltoernooi dat ik serieus volg. Ik heb heel mijn leven proberen vol te houden dat ik voetbal geen leuk spelletje vind, maar langzaam maar zeker is daar verandering in gekomen. Ik betrapte mezelf al op het verontwaardigd schreeuwen "Dat was een vette penalty, scheids!!". Een mens kan dus 180 graden draaien. Geef me nog een paar jaartjes de tijd en ik zal waarschijnlijk wel VVD stemmen, rosé drinken op een warme zomeravond of een Opel Astra willen leasen.

Het eerste voetbaltoernooi wat ik volg, bevalt me ook wel goed tot nu toe. De meeste wedstrijden vallen in het voordeel uit voor het land van mijn voorkeur. Heb geen illusies: die voorkeur wordt volstrekt subjectief bepaald. Criteria zijn vooral mijn algemene sympathie voor een land, de kleur van de shirts of het spel wat ik een land zie spelen, dit laatste niet gehinderd door enige kennis van zaken. En natuurlijk ben ik Oranjefan. Dat is wel zo makkelijk.

Aan het EK-fanschap kleven ook nadelen heb ik gemerkt. Zo moet ik nog steeds verantwoording afleggen aan een Brusselse docent waarom ik niet op zijn examen ben op komen dagen. De reden dat ik anders Nederland - Duitsland niet in Nederland zou kunnen kijken, zal hij als Belg wel niet snel accepteren.

Een ander nadeel is de onvermijdelijke analyse achteraf. Om mijn voetbalkennis een beetje op te vijzelen, blijf ik na de wedstrijd even hangen voor Studio Sport om daar mannen-met-meningen te horen met hun visie op het daarvoor vertoonde spel. De meeste mensen die op het scherm voorbij vliegen kende ik al. Al was het alleen maar van naam. Mart Smeets, Tom Egbers, Joury Mulder (die was makkelijk; zoon-van) waren ook voor mij niet onbekend.

De naam Hugo Borst was echter nieuw voor mij. En wat vind ik het jammer dat daar nu verandering in is gekomen! Zelden heb ik zo’n zeikerig ventje met een nog zeikeriger mening op het scherm voorbij zien zeilen. Toen ik hem voor het eerst op TV zag, was ik verbaasd, omdat ik niet wist dat Marc-Marie Huijbregts verstand had van voetbal. Toen hij zijn mond opendeed, wist ik wel beter.

Vader Huijbregts zal wel hebben lopen rotzooien met onze voormalige Minister van Volksgezondheid en daar is dit uit voorgekomen, is nu mijn laatste theorie. Hugo Borst is zonder twijfel de meest irritante man-met-mening die ik de afgelopen jaren heb gezien. Vergeleken met hem is professor Heertje een bescheiden man en Maarten van Rossem immer goed gekleed. Waarom hij door Studio Sport als 'analyticus' is bestempeld is mij volstrekt duister. Tot nu toe heb ik geen enkele achtergrond kunnen ontdekken die hem meer recht geven op die titel dan ik, behalve dan dat hij het spelletje wat langer volgt.

Hugo Borst kan mijn euforie na een overwinning van mijn favoriete landenploeg danig temperen, dat is zeker. Ik schakel in het vervolg wel snel over naar Barend en Van Dorp. Dan moet ik maar wat meer moeite doen om de analyses te verstaan tussen het gebrul van halfzatte Oranjefans, maar in ieder geval kan ik dan een ketchupgooineiging onderdrukken.

1 reacties

De dag van de voetballer
door Wouter Zaalberg

Het is nog vroeg. De eerste Portugese haan zet aan om de wereld wakker te kraaien. De voetballer ontwaakt. Gisteren was een lange dag en vandaag wordt het opnieuw laat en lang. Hij stommelt naar de eetzaal van het luxe hotel. Een medewerker drukt hem de ochtendkranten in handen. Hij leest ze overigens niet, hij kijkt de plaatjes. Ach, kijk, De Telegraaf begint met voetbal. Het zal wel, denkt de voetballer, en begint met zijn 24 mede kompanen aan een voedselrijk ontbijt. Bert Maalderink doet verslag.

Na een voedselrijk ontbijt moet er getraind worden. Een lastig moment van de dag, omdat de voetballer zich door een barricade van journalisten moet vechten om de bus te bereiken. Bert Maalderink bijt de spits af (of is dat niet grappig?) met mooie vragen zoals: Wat hebben jullie zojuist gegeten? Heb je goed geslapen? Heeft de hardheid van het matras invloed op je spel? Na een kwartier cliché te hebben gespuwd gaat de voetballer de bus in.

Op het trainingsveld. Bert Maalderink zit inmiddels in een leegstaand appartementje. Hij doet verslag. De voetballer traint. Schiet een balletje op doel, loopt een paar rondjes, doet een blauw hesje aan (Bert Maalderink begint te soppen) en verdwijnt onder de douche. Buiten staat Bert Maalderink en de rest van Het Nederlands Persleger. Vragen zoals ‘Hoe ging de training? Heb je nog blessures? Waarom speelde je met een blauw hesje?’vliegen om de voetballers oren. Snel de bus in.

Avondeten. In het luxe hotel nuttigt de voetballer een voedselrijke maaltijd. Bert Maalderink komt in een helikopter langs vliegen. Enthousiast vertelt hij tegen Jack van G. dat de voetballer ditmaal aan de rechterzijde van de coach zit, in plaats van er tegenover. Zou dit gevolgen hebben voor de opstelling, vraagt Bert Maalderink zich filosofisch af. Van G. antwoord bevestigend.

Des avonds heeft de voetballer drie keuzes: of hij schuift aan bij Jack van G., of bij Barend en van D., of bij Edward ‘Frank de Boer is volgens mij niet zo snel’ van C. Alledrie programma’s met “het laatste oranje nieuws, boeiende reportages en natúúrlijk analyses van onder meer Karin Bloemen, John de Mol en Louis van Gaal’ (de meneer die met Oranje niet wist te winnen van Ierland en nu vrolijk Advocaat loopt af te zeiken).

De voetballen schuift aan bij Jack van G. Daar gaat hij kijken naar een boeiende reportage van Bert Maalderink over de training van Oranje- zijn training. Luisteren naar John de Mol die zijn interessante visie op voetbal geeft. En natúúrlijk praten met Jack van G. over de mogelijke opstelling. Mogelijk, dus praten is in principe héél nutteloos. Zonde dat hij niet aan geschoven was bij de twee andere programma’s, daar had hij namelijk naar boeiende reportages gekeken, analyses van Louis van Gaal aangehoord en de mogelijke opstelling van Oranje besproken.

Wat is de EK tijd toch een kut tijd, denkt de voetballer. En kruipt zijn bedje in. Morgen weer een lange dag.

0 reacties

Intellectuele nivellering
door Fay Kleine

Het is toch een gotspe om te geloven dat wij ontwikkelde en beschaafde mensen zijn? Je hoeft je afstandsbediening maar tevoorschijn te trekken en een rondje te zappen langs alle TV kanalen. Hersendood. Volledig geconformeerde consumptiemaatschappijen, bestaande uit hysterische hypochonders, die steen en been klagen over het al of niet functioneren van hun muisarm of sms-duim.

Matthijs van Boxsel beschrijft de Nederlandstalige dommen van de twintigste eeuw in 'Morosofie', het vervolg op zijn twee jaar gelden verschenen 'Encyclopedie van de domheid'. H. Brandt Corstius zegt hierover het volgende:

“Ik leef tussen gekken en dommen. De ergste gekken worden opgeborgen en misschien behandeld. De ergste dommen komen in de regering en proberen mij te behandelen. Over gekken is veel bekend. Ze worden bestudeerd, geteld, ingedeeld, en soms genezen. Over dommen is niets bekend. Er bestaat geen vakgebied waar de dommen worden bestudeerd, geteld, ingedeeld, laat staan behandeld.”

Ik kan het niet meer met hem eens zijn, domheid wordt tegenwoordig gezien als grappig, als leuk, als een eigenaardigheidje of als een aangeleerde hulpeloosheid die ontwapenend is.

Bij weer anderen (kies: Bush / Balkenende / je baas / het CWI / Windesheim / Posh & Becks / etc..) neemt deze domheid megalomane vormen aan. Dit soort figuren of instituten geeft telkens maar weer blijk van een ranzige overschatting van hun eigen betekenis. Eigenliefde blijkt een groot goed.

Wat is dat toch, dat de gemiddelde mens zo aan grootheidswaan en narcisme lijdt? Sjessis, ik kots er zo van. Ik ben voor intellectuele nivellering. Hop, ik stel een brain drain voor, iedereen die voor dit stukje geen woordenboek heeft hoeven opslaan emigreert naar een land waar het aantrekkelijker voor ons wonen is.

Maar dan val ik toch ten prooi aan mijn stereotiepe denkbeelden. Sjessis, ik kots dus gewoon van mensen. Ik heb een alter ego nodig, bij voorkeur iemand die van Frans Bauer, Amerika, voetbal, Oranje vlaggetjes, SBS Shownieuws en de Telegraaf houdt... Dan kan ik tenminste nog een beetje meekomen in onze mooie wereld.

0 reacties


Joep van Deudekom vanuit Portugal,
eerder vandaag voorgelezen op 3FM

Wat kunnen we nog doen om de Duitsers vanavond psychisch te breken? We kunnen alle spelers zwart schminken, en een skibril opdoen zodat het lijkt alsof er elf Edgar Davidsen het veld oplopen. We kunnen aanbieden dat MaKay met hen mee mag doen omdat wij die verder niet nodig hebben. We stellen als laatste man Frank de Boer op en laten hem het veld op komen met een rollator. Of we kunnen ze voor de wedstrijd officieel Dennie Christiaan teruggeven.

Helaas zitten wij met een coach die zo onzeker is en zo weinig prijs wil geven dat hij vanavond waarschijnlijk de opstelling pas na de wedstrijd zal prijsgeven.

Het is dinsdagochtend 7.50 uur en ik zit in Portugal. Nederland is voor mij op dit moment een andere planeet. Ik maak deel uit van de Nederlandse karavaan van media die is neergestreken in de Algarve. U hebt die beelden vast al gezien van die prachtige zonsondergangen, mooie stranden en wuivende palmen. Maar schijn bedriegt! Als de camera's uit zijn komt er een heel andere wereld tevoorschijn, namelijk de wereld van honderden beeldschone vrouwen in bikini's, van tennis en golfbanen, van jacuzzi's op het balkon, van drankfestijnen en orgiën. Kortom, het is echt nog veel, veel, veel mooier dan u zich kunt voorstellen. En ik zit daartussen.

Ik zou moeten schrijven over zoveel verspeelde onzin, maar ik maak er deel van uit. Ik laat me fêteren door een commerciële omroep en waag me aan de wereld die voetbal heet. Mijn ziel verkocht aan de duivel. Ik zit hier tussen honderden mannen die hun verstand verloren zijn. Als je hier zit, gaat het alleen maar over voetbal. Alles is voetbal.

Als ik lees dat in België extreem rechts in opmars is, denk ik alleen maar "België, die doet toch helemaal niet mee aan de EK?" En wij hebben gelukkig Vandermeyde op extreem rechts staan. Bij Vlaams Blok denk ik alleen maar aan een Belgisch muurtje.

Dick Advocaat is op dit moment de premier van Nederland en Jan Mulder is de oppositie. Bij uitzetbeleid denk ik alleen maar aan wie er op de bank zit.

Als ik lees dat kanker de volksziekte nummer één is krijg ik alleen maar associaties met de moffen. Ik ben in de war. Volkomen in de war. Ik vind Louis van Gaal een sympathieke man en René Froger een geweldige zanger. Hans Kraay jr is voor mij de nieuwe Paul Witteman. Oranjefans die je hier in de Algarve tegenkomt houden het een beetje in het midden van een excursie van een groep TBS-ers op proefverlof en het soort mensen die de DVD kopen over het leven van Boris. Het leven van Boris! Dan kun je net zo goed de biografie van Amalia al uitbrengen! Het leven van Boris op DVD. De eerste keer dat de promo net zo lang is als de DVD zelf.

Oranjefans zijn hier in de Portugese Algarve totaal misplaatst. Ze zien eruit als een stel fietsnaturisten op de Veluwe. Het zijn een soort in oranjegehulde Neanderthalers zwalkend van terras naar terras. Als er over duizenden jaren Oranjefans worden opgegraven zal dat het evolutionaire bewijs zijn dat de mens niet afstamt van de aap, maar andersom. En ik ben er één van.

Het is gekmakend, het is als vreemdgaan: je weet dat je spijt krijgt. Het voelt alsof ik nu een héél lange nacht heb en morgenochtend wakker word naast Annette Nijs. Ik lig hier nu al vijf dagen alleen maar te filosoferen over de plek waar elf jongens gaan staan op een veldje. Ik zal het eerlijk zeggen: ik hoop dat ze vanavond verliezen, want dan kan ik volgende week naar huis en dan hoop ik dat ik me op tijd herinner hoe mijn kinderen heten.

0 reacties

Media trekken terroristische kar
door Wouter Zaalberg

In het Midden-Oosten is weer een westerling vermoord, las ik op een nieuwssite. Vermoord, gefilmd en op internet gezet. Het is een lugubere déjà vu. Terroristen of vrijheidsstrijders- het is maar aan welke kant je staat- publiceren hun daden graag op internet. De verbrande lijken van Amerikanen die door de straten werden gesleept, de onthoofding van Nick Berg en de gijzeling in Saudi-Arabië.

Terroristen plegen de moorden, dat is een feit. Dat maakt hen moordenaars en criminelen. Maar zouden ze ook moorden als er geen camera op hun gericht stond? Misschien, de lynchpartij van enkele maanden geleden was volkswoede. Maar de onthoofding van Berg, dat diende een ander doel dan alleen een Amerikaan vermoorden. Het moest een duidelijke boodschap uitdragen. Terroristen voeren een gruwelijke propagandaoorlog, gevoerd met internet, handycams en westerse media als wapens.

Op tv zei iemand hierover: "terroristen kopen zendtijd". Ofwel; met een moord halen ze het acht uur journaal in Nederland. Die moorden worden gepleegd om het westen angst aan te jagen. Kijk eens, wij zijn Al-Qaeda en voor ons moet elke westerling vrezen. Onze media nemen het over, want het is kennelijk nieuws. Wij praten er over. Er is waarschijnlijk al veel over gezegd en geschreven, maar ik zou dit het 'Arjan Erkel-effect' willen noemen. De publicatie van het betalen van losgeld zou terroristen op een idee brengen. Vertaald naar het Midden Oosten: de acties hebben voor de terrorist succes én zijn een aanmoediging om meer van zulke dingen te doen.

Daarnaast, hoeveel nieuwswaarde heeft een onthoofd lijk? Zonder de beelden begrijpt iedereen ook dat Irak geen prettige vakantiebestemming is. Het is bijna afgedaald tot een real life soap. Puur Irak, ofzoiets. Endemol; doe er iets mee, zou je bijna zeggen. Dit soort dingen zijn niet alles de wens van terroristen, maar ook onnodig en niet nieuwswaardig.

Hoe groot en sterk zou Al-Qaeda nou werkelijk zijn? Soms lijkt het alsof ze miljoenen ‘strijders’ (terroristen jargon voor aanhanger) hebben, die wachtend op een teken van de grote leider een complete Jihad beginnen tegen alle niet-moslims. Als je televisie kijkt, tenminste. Volgens mij is het een héél klein groepje die effectief de media bespeelt. En de media zendt het uit.

Ik hoorde dat de Arabische Big Brother na negen dagen van de buis is gehaald. Waarschijnlijk omdat de camera's 'andere' dingen registreerden. Goed nieuws voor de terrorist, zijn plannetje werkt. De media worden voor het terroristische karretje gespannen.

0 reacties


door Wouter Zaalberg

Ik ga óf emigreren naar Mongolië of ik ga mijn Duitse taal aanscherpen om de Manschaft in perfecte volzinnen te kunnen aanmoedigen. Het zijn de laatste dagen voor het EK en traditiegetrouw flipt Nederland door.

Twee jaar geleden was een heerlijke, rustige zomer. Ik heb op de barricades staan zwaaien met een Ierse vlag, toen Oranje aan haar arrogantie ten onder ging en niet welkom was op het WK. Een paar wedstrijden voor het einde van de EK kwalificatie zag het er wederom goed uit: Nederland zou niet direct naar Portugal gaan. Afijn, dat was helaas wel het geval en nu heeft de oranje epidemie om zich heen geslagen. Hieronder drie sectoren die het heftigst besmet zijn.

1. De woonsector. Ik woon in Dieren. Jammer voor je, hoor ik je denken. Nou, inderdaad. Ons plaatsje maakt zich namelijk schuldig aan de meeste oranjeversieringen per vierkante kilometer in Gelderland. Vandaag, op 5 juni zijn er al honderden huizen oranje gekleurd. Mensen vervangen hun zwarte daktegels door oranje, hangen gigantische oranje zeilen op, zodat hun buitenmuren oranje kleuren en zetten beeldjes van oranje leeuwen in de tuin.

Waarom doe je zoiets? Oranje moet pas over een paar dagen voetballen. Maar afgezien daarvan, wie is er nu zo zwakzinnig om een mooi huis te veranderen in een oranjebouwval? Bij elk nieuw vlaggetje dat ik zie, hoop ik dat Oranje eerder wordt uitgeschakeld. Voetbal is een domme sport met domme rituelen. Zoals je huis verbouwen.

2. Onze Nederlandse pers heeft zich op oranje gestort. Elk 3FM nieuwsbulletin, elke sportpagina en elk tijdschrift blaat over Oranje. Over Dick Advocaat, die voetbal benadert alsof het een wetenschappelijk fenomeen is, over het eerste "bommetje onder Oranje". Want, zo schrijft een krant "Mark van Bommel en Edgar Davids zouden elkaar niet liggen". NOU EN! Het is wachten op de eerste diepte reportage bij NOVA. Echt, met elk millimeter krant die wordt volgeschreven haat ik voetbal en de oranje ziekte meer en meer. Ik trek dat niet. Ik trek al die Bert Maalderingen met hun infantiele vragen niet. Zappen is zinloos, elke zender is geïnfecteerd.

3. De commercie. Ik loop een rondje door Albert Heyn om de oranjecommercie in kaart te brengen. Wat is dit ernstig! Bij de boodschappen krijg je cartoonfiguurtjes van onze oranje spelers, bij Heineken krijg je een aanmoedigingstoeter (!), op het Grolsch bier zitten oranje voetbal doppen, er staat speciale oranje vla in de schappen. Werknemers van Albert Heyn wisten mij te vertellen dat er volgende week oranje bloemkool in de schappen ligt.

Ik hoop dat ze van Duitsland verliezen, tegen letland gelijkspelen en uit frustratie naar huis gaan. Dat lijkt me humor.

0 reacties

This site tracked by OneStat.com. Get your own free site tracker.