Columns van Smoel.nl

Stippen

Door Koos Plegt

“Als je het mij vraagt, is Nederland ziek”, zei een alleraardigst vrouwtje tijdens de Laakkwartier-belegering van afgelopen woensdag. Ze keek er nogal beteuterd bij, zo voor de camera’s van Netwerk. Ze had ongetwijfeld net haar boodschappen bij de Super De Boer gedaan. Uit haar plastic draagtas stak een prei. Nog even kwam ze in gesprek met een agent, een jongeman die zijn in fluorescerende politiekleuren opgeschilderde fietshelm combineerde met een kogelvrij vest. Overal probeerde ik mijn Nederland nog te herkennen. Een met een automatisch wapens behangen politie-agente in spijkerbroek.

Maar toch moest ik weer terugdenken aan het vrouwtje, en aan wat ze zei. Nederland is ziek. De conclusie na een week van aaneengeschakelde incidenten. Een week die begon met de onmenselijke moord op iemand die een publiek debat over radicale Islam probeerde aan te zwengelen, omdat hij ons land in achterlijkheid zag vervallen tot ‘een soort Belfast’. Een week van brandstichtingen in gebedshuizen en scholen, een week van diepe ongerustheid, en vooral, vooral een week van stiekeme en oneerlijke haat. Stiekeme mensen die onze vrijheden van godsdienst, onderwijs en meningsuiting aanvallen, en daarvoor worden toegejuicht door andere stiekeme mensen. Gemene mensen, intens gemene mensen..

Oneerlijk was het ook, al die rode en groene stipjes op het journaal. Rode voor de getroffen Islamitische scholen en moskeeën en groene voor instellingen met een bijbel. Wij en zij. Wij hebben vannacht weer een moskee in brand gestoken. Ik kreeg het ineens heel erg koud, en het liefst wou ik dat iemand me juist nu even opbelde. In de geest van zichzelf.

Nederland is ziek, vond het vrouwtje, en suggereerde daarmee dat iets ongewenst ons lichaam is binnengedrongen. Ik hoop nog steeds dat het een verkoudheidje is, maar ik ben bang dat het iets ergers is: een gezwel, en kwaadaardig bovendien. Nederland is ziek, zei de oude dame, en bedacht daarmee dat het dan ook wel genezen kon worden. Het gaat nu even slecht, maar dan komen we er weer bovenop. Het gezwel kan uitgesneden worden.

Onrustig zette ik maar weer die televisie aan. En het waren niet eens die ophitsende imams die me bang maakten, en zelfs niet die enge groepjes terroristen-bewonderaars. Of opportunistische brandstichters die een dode die ze nooit hebben gekend durven te tutoyeren met graffiti op geslachtofferde gebouwen. Het waren die rode en groene stipjes op het journaal. "Dat ik dit op mijn leeftijd nog moet meemaken", zei de mevrouw met de prei, en ze keek nog een keer om, de Antheunisstraat in.

0 reacties

Hoe wordt u een succesvol politicus in vijf stappen

Door Wouter Zaalberg

Val op
Het Fortuynisme heeft niet alleen een groep ruziënde LPF Neanderthalers en vijftigduizend vlaggen opgeleverd, maar ook de wetenschap dat politici niet meer worden gekozen op hun kwaliteiten. Wel op hun uiterlijk. Om de eerste stap naar Den haag te zetten, dient de vrouw in u wakker te worden. Sta dagen voor de spiegel. Kleur uw haar, maak een hanenkam of kam uw haar in een suf model: maar zorg dat opvalt.

Tip van Smoel: Oma’s bril in combinatie met Nike Air Max en gekleurde stekkels zijn uitermate geschikt. Niet paars kleuren, trouwens.

Val op (2)
Uw uiterlijk is af. U bent klaar om furore te maken in het centrum van de macht. Maar weet; u maakt slechts furore als de camera u aankijkt en de warmte van het studiolicht u doet zweten. U heeft thuis gestudeerd op enkele one-liners, want one-liners is opium voor stemmend Nederland. U moet polariseren. Gebruik daarvoor hete hangijzers, zoals de integratie problematiek of de islam. Klim op de barricades van het vrije woord en schreeuw zinnen zoals: ‘Ik lust Imams rouw.’ En: ‘Alle buitenlanders het land uit!’.

Tip van Smoel: houd u mond over economische dilemma’s, milieu en ontwikkelingssamenwerking. Het kan u het geitenwollensokkenlabeltje opleveren. En dat wil u niet.

Zet af
Door uw geblèr en uw opvallende uiterlijk, kent geheel Nederland u. Dat is mooi. Door een deel van de bevolking, doorgaans het slimmere soort, zult u worden afgeschilderd als populist, een gladjakker en een oppervlakkige sul. Dat deert u niet, want u heeft SBS kijkend Nederland voor u gewonnen. U moet het volk nu uw standvastigheid tonen. Kijk de standpunten van uw eigen partij eens goed door. Zoek een puntje waar u het niet mee eens bent. Ook hier geldt: kies een geschikt thema. Turkije bijvoorbeeld. Tegenover draaiende camera’s, nieuwsgeile verslaggevers en opdringerige fotograven zet u zich af tegen uw partij. Dat standput eruit, of ik eruit, zegt u fier.

Tip van Smoel: gebruik gespierde taal. Laat zien dat u een politicus van het woord bent.

Begin voor uzelf
Uw partij bindt niet in. U houdt, van binnen gierend van plezier, het voor gezien en begint voor uzelf. Kies niet een te moeilijke naam, dat jaagt de kiezers alleen maar weg. Dus niet: ‘vernieuwde alliantie van het liberale woord’ maar ‘Groep Henk de Jong’. Als eenmansfractie heeft u geen macht, u mag maar liefst twintig seconde het woord voeren in debatten en de andere politici nemen u niet serieus. Dat is mooi: twintig seconde iets zinnigs zeggen is een moeilijke opgave voor u, aan vergaderen heeft u een hekel en de andere politici geven u nu vrijspel. Ren van camera naar camera, van journalist naar journalist om uw oneliners te blèren. Wacht op uw moment.

Tip van Smoel: u dient te allen tijde in beeld te blijven!

Sla toe
Wacht erop. Bereid u erop voor. Wacht op het moment waar maatschappelijke onrust, een schokkende gebeurtenis en uw profetische oneliners, over bijvoorbeeld moslimfundamentalisme, samen komen en sla toe als een orkaan die door Florida raast. Uit uw afschuw, betrek het verhaal op uzelf en wijs fijntjes op uw eerder gesproken one-liners: u heeft het gevaar reeds voorspeld. Maar dat is niet genoeg; nu moet u de kiezers over de streep trekken. Werp u op als redder des lands. U zegt: kijk, beste mensen, ik begin een nieuwe partij die u tegen het gevaar beschermt. Wat ‘het’ gevaar ook moge zijn. En hoe u het ook wil bestrijden.

Maar ach wat maakt het uit, het Nederlandse volk beloont u met zeventien zetels. Een week met alleen maar verliezers? U dacht het niet!

0 reacties

‘t Moet maar eens over zijn

Door Wim Schluter

Nou is ‘t leuk geweest, Theo. ‘t Is tijd om d’r mee naar buiten te komen en te vertellen dat ‘t allemaal één van die zieke grappen van je is geweest.

Tijd om toe te geven dat je helemaal niet dood bent, tijd om te vertellen dat je iemand hebt ingehuurd om - compleet met duidelijk zichtbare aanplakbaard en een witte soepjurk van zo’n Albert Cuypwinkeltje - je met veel misbaar ‘overhoop te steken’.

Je hebt het wel overdreven hoor; het was een beetje té. Dat je een keer flink op je gezicht zou worden getimmerd door deze of gene, dat geloofde iedereen wel. Dat had je zo af en toe ook gewoon verdiend. Maar een hele rits kogels in dat grote lijf van je, en dan ook nog eens twee messen... Waarvan er ééntje dat lijf van je degradeerde tot een soort memobord. En die andere in je nek, waarbij die - ongetwijfeld ingehuurde - getuige vertelde ‘een snijdende beweging’ van je belager te hebben gezien. En dan die krampachtige houding met die vuistjes van je van je, ‘toevallig’ op de foto gezet door een passerende kennis van je en voor een smak geld doorverkocht aan de Telegraaf.

Had je de requisitenafdeling van het NOB zo’n pop van je laten maken? Hij leek echt goed.

Nee Theo, ‘t is mooi geweest. Kom op; geeft het toe. Treed naar buiten met die zeurderige en zuchtende stem van je, of maak ‘t via de website bekend. Zeik met die varkensoogjes in dat vlezige gezicht van je over die treurige Nederlandse overheid, die nu wel plotseling in beweging kwam en een paar - naar nu blijkt - volslagen onschuldige Marokkanen arresteerde.

Beschimp die huilende massa die dinsdagavond op de Dam met potten en pannen politiek verantwoord lawaai kwam maken. Vooruit; duik plotseling op bij de plek waar je zogenaamd bent vermoord, steek een sigaret op en fik het treurende volk tot op hun sokken af. Met hun bloemetjes, waxinelichtjes en - goddomme, ook hier! - knuffelbeertjes.

Laat ze maar schrikken, en druk jezelf maar weer in dat eeuwige verdomhoekje waar je zo lekker kunt kniezen. Iedereen die zo op je dood heeft gereageerd, heeft ‘t verdiend om ‘us lekker beledigd te zijn.

Kom op Theo. ‘t Moet nu maar eens over zijn.

0 reacties

This site tracked by OneStat.com. Get your own free site tracker.